راه‌اندازی کمیته ملی شهر هوشمند در دانشگاه تهران/ارائه پیشنهاد ایجاد «هاب شهر هوشمند»

دکتر فرجی با بیان این‌که هدف اصلی هوشمندسازی شهرها بهره‌گیری از ابزارهای جدید نظیر توکه نایز کردن و استفاده بهینه از ظرفیت‌های اقتصادی است، توضیح داد: این یک قاعده و بازی «برد – برد» است، به شرطی که همه بازیگران در این اکوسیستم در فرآیند طراحی شهر هوشمند مشارکت داشته باشند.

رئیس مرکز تحقیقات شهر هوشمند ایران در دانشگاه تهران، یادآور شد: البته مجموعه‌های دیگری هم نظیر وایپو (سازمان جهانی مالکیت فکری) یا مجموعه‌هایی نظیر دیلویت وجود دارند که شاخصه‌های متعددی را برای بررسی و سنجش شهرهای هوشمند ارائه کرده‌اند.

وی با بیان این‌که برای دستیابی به شهر هوشمند پایدار مبتنی بر نیازهای مردم چاره‌ای جز توجه و تمرکز بر اکوسیستم نداریم، ادامه داد: ما برای این موضوع در مرکز تحقیقات شهر هوشمند ایران کمیته‌ای را با همکاری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تحت‌عنوان «کمیته ملی شهر هوشمند» متشکل از ۱۹ عضو شامل ۱۶ عضو حقوقی و ۳ عضو حقیقی تشکیل داده‌ایم.

این دانشیار دانشگاه تهران، ادامه داد: از دیگر انگیزه‌ها برای ایجاد شهر هوشمند ایجاد اقتصاد دانش‌بنیان با هدف جدا کردن اقتصاد نفتی در مقیاس ملی و اقتصاد مبتنی بر ساخت و ساز در عرصه شهری است و شاید اصلی‌ترین هدف برای ایجاد شهرهای هوشمند در کشور باشد.

دکتر فرجی توضیح داد: هدف از ایجاد شهر هوشمند در درجه نخست برطرف کردن چالش‌های موجود در شهرهای سراسر ایران است، ما در شهرهای‌مان مسائل و مشکلات فراوانی داریم؛ چه شهرهایی که به‌صورت ارگانیک ایجاد شده‌اند و چه شهرهایی که با برنامه‌ریزی و چه شهرهایی که از طریق تبدیل روستا به شهر ایجاد شده‌اند که دسته سوم شهرهای اخیر و معاصر هستند.

وی با بیان این‌که هر کدام از این شهرها خود مشکلاتی دارند، افزود: از آن جمله می‌توان به وجود ۲۷۰۰ محله ناکارآمد با بافت فرسوده و به مساحت بیش از ۷۰ هزار هکتار در سراسر کشور اشاره کرد که اکثر شهرهای ما با این مسأله دست به گریبان هستند.

وی، در ارتباط با نقش دانشگاه و صنعت در ایجاد شهر هوشمند، تصریح کرد: اگر موضوع را به‌عنوان یک مثلث در نظر بگیریم، به‌طور قطع در مرکز مثلث حکمرانی قرار دارد که فلسفه ایجادش بحث رگولاتوری و تنظیم‌گری است؛ اما دانشگاه‌ها می‌توانند در حوزه R&D (تحقیق و توسعه) در ارتباط با ایجاد شهر هوشمند نقش بی‌بدیلی را بازی کنند و طبیعتاً صنعت هم می‌تواند در حوزه سرویس و حتی حوزه تولید محصولات(product) و یا در قالب خدمت خدمات هوشمندی ارائه کند.

پیشنهاد «هاب شهر هوشمند» تلاش برای گردهم آوردن همه اتفاقات به‌منظور ایجاد شهر هوشمند

سازمان‌های بین‌المللی تعیین‌کننده شاخص‌های شهر هوشمند

دکتر فرجی با تأکید مجدد بر این‌که نمی‌توان بدون شناخت همه این موارد، کالایی تولید یا خدماتی ارائه کرد که برای مردم قابل استفاده باشد و همه از آن منتفع شوند، گفت: اگر قرار است این بازی یک طرفه باشد و بدون در نظر گرفتن ویژگی‌های افراد صرفاً با این هدف و فرض که یک مجموعه‌ انفرادی محصول یا خدمتی تولید کند، قطعاً نمی‌توانیم بگوئیم که همه بازیگران و اکوسیستم‌ها از آن منتفع شده‌اند، صرفاً زمانی این اتفاق می‌افتد که همه بازیگران در فرآیند این طراحی مشارکت داشته باشند.

وی، اظهار امیدواری کرد که هر چه زودتر چالش‌های موجود در برخی شهرها از طریق فرآیند هوشمندسازی حل و فصل شود و شاهد شهرهای سبزتر، زیست‌پذیرتر و در یک کلمه «به‌گشت عرصه شهری» باشیم.

وی ادامه داد: به‌خصوص با وجود نسل جوان فعالی که همواره تهدید مهاجرت آن‌ها از کشور وجود دارد، باید در درجه نخست به توسعه اکوسیستم نوآوری اندیشید که یکی از مسیرها و روندهای شهر هوشمند است و می‌توان به‌واسطه آن به شکل جدیدی از اقتصاد دست یافت.

دکتر فرجی توضیح داد: برای این‌که بتوانیم اتفاقات این حوزه را در کنار هم و در یک مجموعه واحد جمع کنیم، تلاش‌های فراوانی شده است که از آن جمله تشکیل کمیته و دیگری پیشنهاد ایجاد هاب شهر هوشمند است. امید می‌رود حکمرانی و حاکمیت با تنظیم‌گری و توسعه اکوسیستم مناسب این اتفاق را تسهیل کند تا ما بتوانیم در آینده نزدیک شاهد شکل‌گیری Unicorn ها و کسب و کارهای بزرگی باشیم که بتوانند چرخ اقتصاد کشور را فراتر از اقتصاد نفتی و اقتصاد مبتنی بر ساخت و ساز شهری هدایت کند.

وی با بیان این‌که تنوع شهر هوشمند به تنوع شهرها در سراسر جهان خصوصاً در ایران برمی‌گردد، خاطرنشان کرد: در ایران حدود ۱۵۰۰ شهر وجود دارد که از این تعداد بخش محدودی (حدود ۵۴ شهر)، شهرهایی با بیش از ۲۰۰ هزار نفر جمعیت (اکثراً شهرهای کوچک) هستند.

رئیس مرکز تحقیقات شهر هوشمند ایران در دانشگاه تهران، موضوع دفع و یا بازیافت پسماندهای جامد و زائد شهری را از دیگر چالش‌های بسیاری از شهرها به‌ویژه شهرهای شمالی به‌علت شرایط خاص زیستی آن‌ها برشمرد و افزود: مسأله ترافیک از دیگر مسائل شهرهای کوچک و متوسط به‌ویژه شهرهای توریستی است که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.

دکتر فرجی با بیان این‌که شهر هوشمند در دنیا سومین نسل خود را پشت سر گذاشته است، خاطرنشان کرد: نخستین نسل شهر هوشمند دهه ۹۰ میلادی ایجاد شد، این شهرهای هوشمند مبتنی بر سنسورها بودند؛ یعنی با توجه به تبعات انقلاب سوم صنعتی شهرهای هوشمند مبتنی بر فناوری‌های جدید شکل عینی به خودشان گرفتند اما در اوایل قرن ۲۱ مفهوم شهر هوشمند از نظر تعریف دچار تغییر و تحولاتی شد و دیگر برآیند و خروجی شهر هوشمند تنها ایجاد مجموعه‌ای از سنسورها نبود.

دکتر فرجی در پاسخ به این پرسش که شهر هوشمند قرار است چه نیازی از کشور را برطرف کند؟ گفت: در حقیقت در دنیای دیجیتالی کنونی یا اصطلاحاً دنیای مبتنی بر فناوری‌ها و نوآوری‌ها و در عصری که از آن به‌عنوان عصر اقتصاد دیجیتالی، اقتصاد دانش‌بنیان یا هوشمند یاد می‌شود، اصلی‌ترین موضوع حل چالشی به نام «برطرف کردن بیکاری جوانان به‌عنوان مهم‌ترین چالش‌ اقتصادی شهرها» است.

این دانشیار دانشگاه تهران، با بیان این‌که تنوع شهر هوشمند به تنوع شهرهای جهان مرتبط است، در تعریف شهر هوشمند گفت: شهر هوشمند شهری است که در آن تصمیمات به‌درستی گرفته می‌شود، مسیر درستی را انتخاب می‌کند و آینده قابل پیش‌بینی دارد. این ۳ بخش از شهر هوشمند در خودش قیدهایی هم دارد.

وجود آسیب‌های اجتماعی در شهرها از اصلی‌ترین انگیزه‌ها برای ایجاد شهرهای هوشمند در ایران

این دانشیار دانشگاه تهران، در تعریف شهر هوشمند گفت: پیش از تعریف شهر هوشمند باید یک نگاه و سیر تاریخی به تطور شهر هوشمند در دنیا داشته باشیم؛ شهری که با عنوان هوشمند و با ادبیات برنامه‌ریزی در دنیا جا افتاد و بسیار از آن استفاده می‌شود.

وی با بیان این‌که نکته اصلی که شاید تصور چندان درستی هم نباشد، این است که خود شهر هوشمند را به‌عنوان یک محصول بدانیم، خاطرنشان کرد: این در حالی است که شهر هوشمند یک بستر یا ابزاری است که قرار است به یک محصول که همان ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان است، برسد.

دکتر فرجی، مسائل مالی و اقتصادی را از دیگر چالش‌های موجود در شهرهای کشور دانست و خاطرنشان کرد: چون شهرهایی که ما درباره آن‌ها صحبت می‌کنیم، چه جنس اقتصاد شهری‌شان و چه خود شهرداری‌ها درآمد پایداری ندارند (با وجود تصویب قانون درآمد پایدار در سال گذشته) از این‌رو می‌تواند محمل خوبی برای تحقق این اتفاق باشد.

وی، تصریح کرد: نسل دوم شهر هوشمند درباره نیاز روز جامعه جهانی و شهرها در اقصی نقاط جهان به‌ویژه با افزایش سطح آلودگی‌های زیست‌محیطی شهرهای هوشمند مفهوم زیروکربن یا صفر کربن تعریف شد به‌عبارت دیگر در نسل دوم شهر هوشمند شهرهایی شدند که فلسفه و هدفشان، دستیابی به محیط‌های تمیزتر یا اصطلاحاً کاهش حجم آلودگی‌های زیست‌محیطی بود.

وی، توضیح داد: ماده ۱ قانون درآمد پایدار که آئین‌نامه اجرایی آن هم امسال تدوین شده است، محلی برای استفاده از ابزارها، روش‌ها و فناوری‌های نوین است. در حوزه‌های دیگر نظیر حوزه‌های اجتماعی بحث آسیب‌های اجتماعی نظیر دزدی‌ها، کیف‌قاپی‌ها … مجموعه یا پکیجی از دیگر چالش‌هاست که این موضوع می‌تواند یکی از اصلی‌ترین انگیزه‌ها برای حرکت به‌سمت ایجاد شهرهای هوشمند در ایران به‌خصوص موضوع توسعه اکوسیستم نوآوری و تلاش برای خلق اقتصاد دانش‌بنیان باشد.

دکتر فرجی با بیان این‌که نکته اساسی در این‌باره کاهش عدم قطعیت‌ها در آینده است، ادامه داد: چون شهری که در آن عدم قطعیت، فراوان است بسیاری از تصمیمات در خوف و رجا گرفته می‌شود و عملاً نمی‌توان در آن از پدیده‌هایی نظیر ثبات سرمایه‌گذاری و … صحبت کرد.

دکتر فرجی گفت: قصد ما در مرکز تحقیقات شهر هوشمند ایران، یکپارچه کردن فعالیت‌ها و حل معضلات و چالش‌های شهرهای سراسر کشور است و در این راستا اقداماتی را هم پیش برده‌ایم و کارهایی را به‌خصوص در حوزه مطالعاتی و طراحی صنعت‌های سیاستی و مطالعاتی انجام داده‌ایم تا بتواند راهنمای عمل یا به اصطلاح انگلیسی‌ها تول کیدز خوبی برای مدیران شهری به‌منظور حل چالش‌های شهر هوشمند باشند.

انتهای پیام