تلسکوپ فضایی پرتاب نشده ناسا دانشمندان را شگفت زده کرد

به گزارش ایسنا، ROMAN یک تلسکوپ پیمایشی است که مانند تلسکوپ فضایی هابل آینه ای به قطر 2.4 متر دارد، اما میدان دید آن 100 برابر بزرگتر است. مطالعه ماده تاریک و انرژی تاریک یکی از موضوعات اصلی تحقیقاتی رومن خواهد بود. این تلسکوپ سیارات فراخورشیدی را جستجو می کند. ایده استفاده از ریزهمگرایی گرانشی به عنوان وسیله ای برای یافتن سیارات است.

به گفته اسپیس، همگرایی گرانشی روشی است که اغلب در اخترفیزیک برای مطالعه اجرام دور استفاده می شود. به دلیل نحوه انحراف فضا-زمان بر اساس نسبیت عام، برخی از اجرام پرجرم در فضا (مانند خوشه های کهکشانی) نوری را که در نزدیکی آنها حرکت می کند خم می کنند و بنابراین منبع آن نور را از طریق تلسکوپ های ما قابل مشاهده می کنند. ریزهمگرایی گرانشی به همگرایی گرانشی در مقیاس های کوچکتر مانند سیاره اشاره دارد.

رومن با خیره شدن به صدها میلیون ستاره در برآمدگی کهکشانی، گاهی اوقات سوسوهایی را می بیند که به طور موقت روشن می شوند زیرا گرانش یک سیاره پیش زمینه ناپیدا نور آنها را بزرگ می کند. با این حال، ریزهمگرایی تنها پدیده ای نیست که می تواند باعث سوسو زدن نور ستاره شود. ستارگان توده‌های ثابت و پیچ‌خورده‌ای از حباب‌های همرفتی عظیم هستند که تا سطح در حال جوش خود بالا می‌روند. ارتعاشات نیز از طریق آنها طنین انداز می شوند و آنها را تکان می دهند. فراوانی این نوسانات به دما، ساختار و ترکیب ستاره بستگی دارد و زمانی که نوسانات به سطح می رسد، می تواند باعث درخشندگی موقت و نامحسوس ستاره شود.

علم مطالعه این نوسانات ستاره ای را ستاره لرزه شناسی می نامند و فراوانی نوسانات می تواند جرم، اندازه و سن ستارگان مشاهده شده را آشکار کند. به نوبه خود، درک بهتر ستاره ها می تواند اخترشناسان را در مورد برخی از خواص سیاراتی که به دور آنها می چرخند، آگاه کند.

Trevor Weiss از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در لانگ‌بیچ گفت: با داده‌های اخترلرزه‌ای، ما می‌توانیم چیزهای زیادی در مورد ستاره‌های میزبان سیارات فراخورشیدی بیاموزیم و بینش زیادی در مورد خود سیارات فراخورشیدی به ما می‌دهد.

تلسکوپ فضایی کپلر که در جستجوی سیارات فراخورشیدی بود، توانست 150000 ستاره را اندازه گیری کند. در ارزیابی اینکه آیا رومن می‌تواند همین کار را انجام دهد، گروه وایس مجموعه داده‌های کپلر را برای مدل‌های قابلیت‌های رصد رومن به کار بردند. به طور خاص، آنها دریافتند که رومن در تشخیص نوسانات ستاره ای در ستارگان غول سرخ، که هم درخشان هستند و هم دارای فرکانس نوسان بالا با دوره های مختلف از ساعت تا روز، ماهر است.

مارک پینسونو از دانشگاه ایالتی اوهایو می گوید: لرزه شناسی ستاره ای با رومن امکان پذیر است زیرا ما مجبور نیستیم از تلسکوپ بخواهیم کاری را انجام دهد که قبلاً برای انجام آن طراحی نشده است. قدرت مأموریت رومن قابل توجه است. این ماموریت تا حدی برای پیشبرد علم سیارات فراخورشیدی طراحی شده است، اما ما همچنین قرار است داده های بسیار غنی در زمینه های دیگر علم که فراتر از تمرکز اصلی آن است، به دست آوریم.

این برآمدگی که سیاهچاله کلان جرم E* را در خود جای داده است، قدیمی ترین قسمت کهکشان راه شیری است. بسیاری از ستارگان آن اکنون در حال پیر شدن هستند و از دنباله اصلی تکامل می یابند که ما آن را مرحله زندگی آنها می نامیم، جایی که آنها با ترکیب هیدروژن به هلیوم در هسته خود انرژی تولید می کنند.

پس از خروج از دنباله اصلی، گام بعدی در تکامل یک ستاره شبیه به خورشید با جرم کمتر از هشت خورشیدی، منبسط شدن و تبدیل شدن به یک غول سرخ است. تخمین های اولیه تعداد غول های قرمزی که رومن قادر به مشاهده امواج لرزه ای بر روی آنها بود 290000 بود، اما تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که تعداد واقعی ممکن است بسیار بیشتر باشد.

درک خواص ستارگان میزبان، ستاره شناسان را در مورد سیاراتی که کشف می کنند، آگاه می کند. مثلاً اینکه آیا در مناطق مسکونی واقع شده اند یا خیر. این مشاهدات همچنین سرنخ‌هایی در مورد آینده منظومه‌های سیاره‌ای ارائه می‌کنند، زیرا ستاره آنها شروع به مردن می‌کند، قبل از اینکه لایه‌های بیرونی خود را بریزد و یک کوتوله سفید مرده به جای خود به غول سرخ تبدیل شود. اینکه چقدر زود این اتفاق می افتد به جرم ستاره بستگی دارد. ستارگان پرجرم تر از ستارگان کم جرم عمر کوتاه تری دارند.

در مورد منظومه شمسی ما، عطارد، زهره و احتمالاً زمین محکوم به فنا خواهند بود. پرتاب تلسکوپ فضایی رم در حال حاضر برای زمانی بین پاییز 2026 تا مه 2027 برنامه ریزی شده است.

انتهای پیام