ورود هابل به یک جرم فضایی

به گفته اینا ، تلسکوپ فضایی هابل ممکن است سی و پنج سالگرد خود را جشن گرفته باشد ، اما هنوز هم اطلاعات پیشگام را در زمینه نجوم ارائه می دهد.

به نقل از فضا ، اخترشناسان هابل به همراه یک سری از تلسکوپ های دیگر مانند رصدخانه فضایی X -Chandra ، تلسکوپ استرالیا و تلسکوپ 4 متر پارک ، برای کشف بقایای ابرنواختر در ابر بزرگی از ماژلانی ، که یک کهکشان ماهواره ای هستند.

بقایای Supernova مورد نظر “MC SNR J0519-6902” نامیده می شود ، که برای اولین بار در سال 2 کشف شد. باقیمانده ها دارای یک ساختار حلقه ای هستند که به قطر حدود 5 سال نوری می رسد و حدود 2 بار به طور گسترده به کل منظومه شمسی گسترش می یابد. یکی از اسرار MC SNR J0519-6902 دقیقاً همان رویداد اجباری است. اخترشناسان مدتهاست که معتقدند بقایای کوتوله سفید از بین رفته است ، اما جزئیات دقیق این رویداد انفجاری ، به نام Supernova Type IA ، هنوز نامشخص است.

با این حال ، دانشمندان ممکن است اخیراً ایده ای پیدا کرده باشند. رامی آلسبری ، رئیس گروه تحقیقاتی دانشگاه گفو ، گفت: “ما تصاویر جدیدی را با وضوح بالای این بقایای ماوراء طبیعی به دست آورده ایم.” علاوه بر این ، ما مطالعات قابل اعتماد در مورد قطبش و میدان مغناطیسی آن انجام دادیم. با توجه به وضوح بالای تصاویر جدید ، ما یک ساختار سطح پایین در ضلع شمال شرقی بقایای ابرنواختر را که قبلاً مشاهده نشده است ، شناسایی کرده ایم.

گروه تحقیقاتی همچنین ابر هیدروژن اتمی را مشخص می کند که به نظر می رسد مربوط به این ابرنواخترها است. کوتوله های سفید بدن ستارگان با یک میز تقریباً برابر با خورشید هستند که وقتی هیدروژن موجود در هسته آنها به پایان می رسد ایجاد می شود. این بدان معناست که آنها دیگر نمی توانند در هسته خود قوام هیدروژن را به هلیوم سازند و فشار تابش خارجی که این ستاره ها را در برابر فشار بر روی وزن خود برای میلیاردها سال نگه می دارد ، سرانجام متوقف می شود.

نتیجه این است که هسته این ستاره ها به سرعت فشرده می شوند و لایه های بیرونی دور ریخته می شوند. این فرآیند کوتوله سفید را به عنوان ستاره ای که توسط یک ستاره عبور می کند ، ترک می کند. برای ستاره هایی مانند خورشید ، این پایان تاریخ است ، اما حدود 5 ٪ از چنین ستاره های خورشید در یک سیستم باینری باینری قرار دارند و این دو برابر می تواند به یک زندگی هیجان انگیز و انفجاری پس از مرگ منجر شود. آل -سبی گفت: “این بقایای ماوراء طبیعی به عنوان ابرنواختر طبقه بندی می شوند.” IA Supernos وقتی یک کوتوله سفید به یک سیستم باینری می رسد ظاهر می شود.

به گفته آل -سبی ، دو سناریوی اصلی وجود دارد که در آن کوتوله های سفید باینری می توانند به شکل یک ابرنواختر از نوع IA منفجر شوند. مسیر اول شامل یک کوتوله سفید خونخوار است که به تدریج مواد را از ستاره در نزدیکی ستاره خارج می کند و آنها را روی سطح آن جمع می کند.

با تجمع این مواد در کوتوله سفید ، جرم ستاره مرده 1.5 برابر بزرگتر از خورشید است که به آن “مرز چاندراسهار” گفته می شود. این یک جدول را نشان می دهد که در آن یک ستاره می تواند یک انفجار نرم و صاف تر ایجاد کند و یک نوع Supernova IA ایجاد کند.

در سناریوی دوم ، ستاره موبایل نیز به صحنه کوتوله سفید می رسد و دو ستاره مرده به تدریج به یک مارپیچ نزدیک می شوند. در پایان ، آنها برخورد و ادغام می شوند و منجر به انفجار ابرنواختر از نوع IA می شوند. الصبی گفت: “هنوز مشخص نیست که کدام یک از این سناریوها مسئول شکل گیری این بقایای خاص هستند.”

و نوع اول ابرنواختر منجر به تخریب اشیاء اولیه می شود ، که گمان می رود جرم بین 0.5 تا چهار برابر بزرگتر از جرم خورشید باشد. این منجر به تشکیل یک غلاف گسترده از مواد ستاره ای می شود که از قلب انفجار فوران می کند.

اگرچه منبع بقایای این کوتوله سفید هنوز در وضعیت عدم اطمینان است ، محققان توانسته اند اطلاعات دیگری را در مورد MC SNR J0519-6902 از تحقیقات خود شناسایی کنند. آل -سبی و همکارانش ، با بررسی قطبیت MC SNR J0519-6902 و قدرت میدان مغناطیسی این کوتوله های سفید ، دریافتند که این باقیمانده ها شبیه به بقایای یک سوپ جوان در ابر بزرگ ماژلانی و شبهای است.

این امر باعث شد که آنها نتیجه بگیرند که MC SNR J0519-6902 حدود 5 سال قدمت دارد و موج انفجار در حال نزدیک شدن به پایان گسترش آزاد آن است. این آغاز یک دوره در تکامل بقایای ابرنواختر به نام فاز Sedov-Taler را نشان می دهد ، که در آن پشم انفجار مواد گاز و گرد و غبار را در اطراف محیط به اصطلاح میانی جمع می کند. آل سعبری گفت MC SNR J0519-6902 تنها یکی از چهار بقایای مشهور یک ابرنواختر جوان در یک ابر بزرگ ماژلانون تقریباً 5 سال است.

دانشمندان هنوز مطالعه این صحنه را کامل نکرده اند. آل -ساابری گفت: “ما قصد داریم آن را با استفاده از” KM “در استرالیا (ASKAP) ببینیم.” داده های حاصل از سیستم هیدروژن اتمی با حل بالا ارائه شده توسط ASKAP به ما کمک می کند تا تعیین کنیم که آیا ابر هیدروژن اتمی با این بقایای مرتبط است یا خیر.

پایان پیام