تمام پاورها دارای سیمهای متعدد بلندی هستند که در داخل سیستم دستهبندی شدهاند. تعداد دستههای سیمها و نحوه اتصال آنها به مادربرد مدلهای مختلف پاور متفاوت است؛ اما در تمام آنها اتصالات استاندارد مشترکی وجود دارد. فرقی نمیکند از چه روشی برای تولید ولتاژ و از چه روشی برای کسب اطمینان از DC بودن جریان استفاده میشود و در شرایطی برای حذف سیمها باید چند مدار به سیستم اضافه کرد.
این یعنی میتوانید پاور را هم به کانکتورهای چهار پینی پردازنده در مادربوردهای ردهپایینتر و هم کانکتورهای هشت پینی در مادربوردهای قدیمیتر متصل کنید. در واقع در مادربوردهای ردهپایینتر فقط از چهار پین از کابل پردازنده استفاده میشود و چهار پین دیگر به حال خود رها میشوند. انتهای بیشتر کابلهای پاور تعدادی سوراخ کوچک به صورت جفتی قرار گرفته که به هر کدام از آنها پین گفته میشود. از طرف دیگر اگر دقت کنید روی مادربورد یا قطعات دیگر کامپیوتر که به پاور متصل میشوند محلهایی وجود دارند که بسیار شبیه به انتهای کابلهای پاورند یعنی دارای یک سری سوراخهای جفتیاند. به این محلها “کانکتور” (به معنای اتصالدهنده) و به هر کدام از سوراخهایی که در آنها وجود دارد هم پین گفته میشود. پس “پین” به دو معنا به کار میرود؛ یکی سوراخهای انتهای کابلهای پاور و دیگری سوراخهای موجود در کانکتورها.
شکل بیرونی پاور کامپیوتر شبیه به مکعبمستطیلی است که دستهای کابل از یک طرف آن بیرون آمده است. البته باید بگوییم وجود یا عدم وجود این کابلها به ماژولار یا غیرماژولار بودن پاور بستگی دارد که بعدا راجع به آن صحبت خواهیم کرد. اگر میخواهید کارت گرافیک خود را ارتقا دهید یا کارت گرافیک یا هر قطعه دیگر را اضافه کنید ، باید از قدرت مورد نیاز کامپیوتر خود مطلع باشید. متأسفانه ، هیچ راهی برای اطلاع از مشخصات PSU شما با استفاده از هر گونه نرم افزار تشخیص سخت افزار وجود ندارد ، زیرا PSU هیچ رابط ارتباطی با مادربرد ندارد و تنها وظیفه آن انتقال نیرو به قطعات است. یکی از سوالاتی که همواره پرسیده می شود این است که چگونه منبع تغذیه مناسبی را برای خود تهیه کنیم؟ باید بدانید به چند وات نیاز دارید.
POWER DEEPCOOL PF600 پاور دیپ کول
فرکانس ولتاژ AC (منظور از فرکانس دامنه تغییر ولتاژ است که با واحد هرتز سنجیده میشود) با عملکرد و راندمان ترانسفورماتورها رابطه مستقیمی دارد و هرچقدر بالاتر باشد، بهتر است. به همین دلیل جریان برق اصلی با فرکانس ۵۰ تا ۶۰ به جریانی به فرکانسی بین ۵۰ تا ۶۰ هزار هرتز تبدیل میشود. این قطعه ولتاژ DC را با سرعت بسیار بالایی سوئیچ میکند و نام منبع تغذیه سوئیچینگ نیز به همین دلیل برای آن انتخاب شده است. بخشهای مختلف تشکیلدهنده پاور را میتوان به دو قسمت اصلی و فرعی تقسیم کرد. قسمتهای اصلی وظیفه تنظیم ولتاژ ورودی را بر عهده دارند؛ بنابراین این قسمتها بهراحتی میتوانند جریان برق ورودی را تغییر دهند.
انواع پاور بر اساس ماژولار بودن
8 ) مهمترین قسمتی که از نظر ظاهری می توان یک پاور مناسب را شناخت، ارتفاع ترانس های به کار برده شده در مدار داخلی آن می باشد. ارتفاع ترانس سوئیچینگ در پاورهای استانداردی که توان مناسبی دارند معمولاً بیشتر از ۴ سانتیمتر می باشد، حال آنکه ارتفاع ترانس در پاورهای ضعیف بازار در حدود ۲ تا ۳ سانتیمتر می باشد. از نظر فنی هرچه ارتفاع ترانس بیشتر باشد قدرت و تحمل آن در برابر آمپراژ عبوری بیشتر می شود. 4 ) ضخامت کابل های خارج شده از منبع تغذیه متناسب با توان منبع تغذیه و کانکتورهای متصل به آنها حتماً دارای علامات استاندارد باشند. به طور مثال یک پاور با توان واقعی ۳۰۰ وات حتماً باید دارای کابل های خروجی، با ضخامت حداقل ۱۸ AWG باشد.
- این قطعه شاید به نظر مهم نیاید اما قطعه تاثیر گذاری در عملکرد درست سیستم است.
- در ادامه نحوه تهیه پاور های اورجینال را از مجوعه اچ استوک هم به شما توضیح خواهیم داد.
- این تبدیل در واقع همان توانی را که پاور به 20 پین میدهد بین 24 پین تقسیم میکند.
- در واقع در مادربوردهای ردهپایینتر فقط از چهار پین از کابل پردازنده استفاده میشود و چهار پین دیگر به حال خود رها میشوند.